herkesin bilmediği bir şeyi bilmek.
her şey o kitabı okuduğumda bitti. ilk defa ondan ve diğerlerinden daha fazla yaşamı anlamış olduğumu farketmiş buldum kendimi. belki bu yüzden bu kadar yalnız, bu yüzden her şeyi bu kadar anlayan ve anlayamayan bir halim var. küçük bir kızken onların benden üstün olduklarını sanırdım. onlar aslında hep aynılar. sanırım yıllar bana yaramış. yaşamın beni henüz yarı yolda bırakmadığını, zamanın aleyhime çalıştığını düşünmeye başladım. artık yaşamaktan gerçek anlamda beklediğim tek bir beklentim olduğunu biliyorum. mantıklı düşündüğümde imkansız gibi görünse de iflah olmayan romantik yanım içimde bir umudu barındıyor. mantığım ve duygularım bir gün aynı yöne karışıp akabilecekler mi acaba?
yazmak için tutunduğum tek yol: kuralları bilmek ve onları yıkabilmek.
No comments:
Post a Comment