yine tramvay duragi

oturup insanlari izliyorum. yuzlerce insan. hepsi farkli. baska ulkelerden. baska aliskanliklardan. baska bakislardan. inancim olsun istiyorum insanliga. umutlaniyorum. sonra hayal kirikliklari basiyor dort bir yani. kizginliklar. soylenmemis laflar. ya da soylenmis ama yanlis vurgular ile belki de eksik sozcuklerle. anlasilamamis iste bir sekilde.