yuzuklerin efendisi uclemesini izledikten sonra hobbit'i okumustum. film icin olup bitmiyordum ama arkadas grubu aktivitesi olunca eli mecbur gittik. bu sebeple diger iki filmi izlemek de farz oldu.
masallari sevdigimi biliyorsunuz. cunku olmasi gerekenler orada. dogrular, yanlislar, iyiler, kotuler orada. bu yuzden gercek yasamin kaygan zemini orada yok. sonu iyi bitse de kotu bitse de dogru bir hikaye beni mutlu ediyor. ve cesaretin, bilgeligin, dogrulugun kazanan taraf olmasi beni hala duygulandiriyor.
dunku filmde bilbo baggins'i daha yakindan tanidigim icin cok mutluyum. ve cuce krala da ayrica hayran oldum. gandalf'in bu kadar buyuk bir guce ve bilgelige sahip olmasina ragmen mutevazi ve cocuksu yaklasimlari yine gonlumu fethetti. son not: kitabini okudugumda da filmde de benim icin en gerilimli sahne bilbo baggins ve gollum'un sahneleri idi.
No comments:
Post a Comment