ama her şey ellerimizden kayıp gidiyor. geleceğimiz, geçmişimiz, umutlarımız, hayallerimiz, yaşama sevincimiz. oysa ben buraya baharı gümüşlük'te geçirdiğimi, kos yolculuğumuzu, balkonumuzdaki bitkilerimizi ve belki gelecek planlarımızı yazacaktım. yeni duyduğum bir şarkıyı, bir bitkinin filizlenmesini, uzun yürüyüşlerimizi, okuduğum kitaptan bir paragrafı, hayat direncimi. şimdi anlatabileceklerimi zaten televizyondan, internetten, gazetelerden görmüşsünüzdür. umutsuzluğa kapılıyorum ama barış'ın da yardımıyla direniyorum. ne kadar hırpalansam da geri adıma düşmemeye çalışıyorum. ben yine bana iyi gelen şeyleri yazmaya devam edeceğim. bana mutluluk veren en en hamit.
No comments:
Post a Comment