bu sabah leyla ile uyandım

çok sevdiğim bir şarkıdır: "dertliyim ruhuma hicrânımı sardım da yine". sözlerine de bayılırım, bestesindeki çok farklı iniş çıkışları ile söylerken de çok keyif aldığım bir şarkıdır. zeki müren'den dinlemek için lütfen buradan.

sözleri de şöyle:

dertliyim ruhuma hicranımı sardım da yine
inlerim, şimdi uzaklarda solan gün gibiyim
gecenin rengini kattım içimin matemine
sönen ümit ile günden güne ölgün gibiyim

bahtımın yıldızı sanmıştım seni
sensiz karanlıktır her günüm leyla
her günüm leyla, her günüm leyla
ayrılık, ayrılık, ayrılık

mecnuna döndürdü beni
dertliyim, dertliyim yürekten
üzgünüm leyla, üzgünüm leyla,
üzgünüm leyla, ah, ah, leyla

sevda yaman bir çile, çekenler düşer dile
ayrılık ölüm gibi, giden gelmiyor leyla
gülüm, yaprağım soldu, gönlüme hazan doldu
bir ömür harap oldu, onu bilmiyor leyla

güfte: vecdi bingöl
beste: saadettin kaynak

leyla'dan açılmışken bir şarkı daha aklıma gelir hemen: "leyla ela gözlü bir çöl ahusu". bu şarkı beni kuzey afrika çöllerine götürür ve biraz da ispanya'yı anımsatır. dinlemek için şöyle devam edin.

onun da nakarat sözlerini şuraya bırakayım:

bu akşam rüyamda leyla'yı gördüm 
leyla ela gözlü bir çöl ahusu 
saçları bahtından daha siyahtır

güfte: ahmet hamdi tanpınar
beste: halil karaduman

ispanya demişken bu defa da yine klasiklerden çok sevdiğim başka bir şarkıya geçiş yapıyorum: "endülüs'te raks". bu şarkıyı da nesrin sipahi'den dinleyebilirsiniz.

onun da sözlerinden bir kuple paylaşayım :)

zil, şal ve gül 
bu bahçede raksın bütün hızı 
bütün hızı 
şevk akşamında endülüs, üç defa kırmızı 
aşkın sihirli şarkısı yüzlerce dildedir 
ispanya neşesiyle bu akşam bu sihirdedir 

güfte: yahya kemal beyatlı
beste: münir nureddin selçuk

bazı illüstrasyonlar

moodboard wall

çok sevdiğim j.crew markasının tasarımcısı jenna lyons'un moodboard duvarı ilham verici. gümüşlüğe geldiğimde dolapları elden geçirdim. beni ben yapan bir sürü detaya rastlamak çok güzeldi. listeler, fotoğraflar, dergilerden kesilmiş görseller, okul anıları, mektuplaşmalarım (evet evet bir sürü insanla mektuplaşmışım :) günlüklerim ve daha bir sürü detay...

yaz mı? kış mı? : bahar

aslında yaza hazırdım, taa ki bugünkü rüzgardan sonra bir de hava kapayana kadar :D

sahipsiz foto

brostecph

instagram

bir süredir bende durumlar

26 mart'tan beri gümüşlük'teyiz. barış ara ara gidip geliyor. hamit'i özlüyorum.

parça parça çim ekip bahçeyi yemyeşil yapmaya adadık kendimizi :D gerçi bahçe zaten yeşil ama kel olan bazı yerler gözümüze batıyordu.

bir sürü saksı alıp içlerini birbirinden güzel çiçekler ile süsledik. hem saksılar hem çiçekler klasik ama bir o kadar da farklı olsun diye uğraşıyoruz. böylece bahçıvanlık kursunun hakkını yavaş yavaş veriyoruz. ufak tadilatlar, günlük bahçe rutinleri ile vakit geçiveriyor.

bugün felaket bir rüzgar var, evde kapalı kaldık. bitkilerin dayanması için dua ediyoruz.

16 nisan'a gelince hem iyi hem kötü. kötü tarafı zaten belli ama iyi tarafı içimdeki umudu artırmış olması. hemen alttaki foto o günden. sizce de umut yok mu?



bazen düşünüyorum, insanoğlu ne garip bir yaratık. doğada yavrusundan kopamayan tek canlı olabilir mi acaba? bu bağ bana çok anlamsız geliyor. yani insanın bu şekilde bir içgüdüsünün olması. neyse insanoğlu her zamanki gibi garip. bu durumu ya da insanoğlunun yaptıklarını anlamlandırmaya çalışmam da beni garip yapıyor :D

dün değil ondan önceki gece karmaşık rüyalar gördüm. ne gördüğümü ne hissettiğimi anımsamıyorum ama çok yoğun hissettiğimi anımsıyorum. mesela şöyle:

   

parça parça devam edeyim. özdemir asaf'tan:

geleceğim bekle dedi

ben beklemedim o da gelmedi

ölüm gibi bir şeydi

ama kimse ölmedi

bir de yine barış'ın keşfi, can bonomo'nun seslendirdiği, aslında bir marka için hazırlanmış, benim için zaten müziği efsane olan ama bu yeni sözleri ve klibi ile de efsane olacak bir şarkı ile devam edelim:

ama bu şarkının en muhteşem hali, en muhteşem düeti, efsane kadınların efsane duruşları ile söyledikleri versiyonu da burada olmalı tabiki:

   

günün her dakikası dışarıda olunca farklı açılardan, farklı ışıkları yakalıyor insan. ve her bir anın ne kadar da tek, biricik, yegane olduğunu anlıyor.

bu aralar bir hatun kişi daha var dinlediğim. özellikle hemen alttaki şarkısı bana istanbul'un masallarla dolu zamanlarını hatırlatıyor. en son annem istanbul'a geldiğinde yaptığımız mini balat gezisinde kendimi buluyorum. istanbul kırmızısı'nı da henüz izleyemedim ama uzun zaman sonra bir ferzan özpetek filmini merak etmiyor değilim.

   

bu post daha ne kadar devam edebilir bilmiyorum ama gaye su akyol'u her ne kadar çoook beğenmesem de (yani birazcık beğeniyorum) alttaki şarkıyı çok kıvamında söylediği için inanılmaz takdir ediyorum. bana şarkıyı ve sözlerini inanılmaz hissettiriyor.

alttaki fotolar 15 nisan'dan iskele uzanmasından yaklaşık olarak 360 derece. son fotodaki iki arkadaş sürekli hapşırıp yalnız olmadığımızı bize unutturmadılar. sonrasında ise şuursuz iki insan evladının müzik tacizine maruz kaldık. bazen çok faşizan yaklaşımlarda bulunuyorum. ama bu ortak alan kullanımında saygısız davranan insanlara karşı bir his. 

aşağıdaki fotolar ise aynı günün devamında yaptığımız piknikten. piknikte bize çok güzel ve farklı, bizimle oyun oynayan bir kelebek eşlik etti. barış'tan bir foto çalarsam buraya eklerim.

15 nisan'da o kadar güneşe maruz kalmışım ki akşam yatarken yüzüm yanıyor, elmacık kemiklerimin üzeri sızlıyordu :(