uzun zamandır zülfikar'da bu kadar erken bir saatte kahvaltı etmemiştim. pazartesi yağan o kadar yağmura rağmen akşamına manzara kupkuru ve ılıktı. başka sebepleri de var tabi.
anladım ki ben yaşlanmışım. hala hareketli olduğumu düşünüyorum ama o eskisi gibi hoplayan zıplayan demet gitmiş. haa aslında aynı performans mevcut gibi duruyor. ama sonrasında kendime gelemiyorum. hızlı geçen bir kaç günden sonra yaşam devam ederdi. şimdi bir mola ihtiyacı hissediyorum. bunu sadece fiziksel olarak değil aynı zamanda psikolojik olarak da yaşıyorum. olcayımın da dediği gibi cırtlamışım ben :( ama söz elimden geldiğince hissettirmeyeceğim size :)
No comments:
Post a Comment