dönüşüm

düşünceler vardı, taa ki söze dökülene kadar... o noktadan sonra söz olmaktan çıktılar.
geçen hafta bugün kötüydü. ertesi sabah 3'e kadar zihnimi yordu. bir doğum günü mesajı kriz yaratabiliyormuş. kriz yaşandı, çünkü öncesinde çözüm yoktu. o sabah renksiz başladı, sonra gün güzelleşti, kendine geldi. hafta hafif geçti, haftasonu ağır. ama şikayetim yok. dün en sonunda bella; tüm cumartesi saatlerimi dışarıda geçirmeme rağmen; "demet sen dışarı çık, enerjini harca; bu şekilde devam edersen iyi şeyler olmayacak" dedi. peki ne oldu? demet kendini mutfağa verdi. bu gidişle toparlak bir kız olup çıkacağım.
son olarak; bu sabah çarşafa desen olmak, fosur fosur uyumak istedim.