sallanan sandalyede oturmuş, ellerimi çıplak karnımın üzerine koymuş, ne kadar dertli şarkı varsa moris'in sayesinde dinleyip saçlarımın kurumasını bekliyorum. bu bir terapi çeşidi olabilir.
dün gece yine yeni insanlar vardı. ama gecenin 2'sinde afm'nin karşısından geçerken ben yanımdakilere rağmen yalnızdım. neyse ki ben kendimle olmayı seviyorum ve henüz bu durumdan sıkılmadım.
sonuç olarak; pazarın durgunluğu ve kulağıma mırıldanan şarkılar bana iyi geldi. bugün dinlenen tüm şarkıları sanki bir bütün olarak değil de her bir notayı ve sözcüğü ayrı bir şeymiş gibi algılıyorum. keren ann-by the cathedral
No comments:
Post a Comment