insanlar

garipler. ve samimiyetsiz. işte onları sevmiyorum. samimiyetsiz olanları. garipler o kadar sorun değil. çünkü öyleler. ama samimiyetsizler, olmadıkları gibi davranıyorlar.
şunu duydum: "düşünsene otobüslere herkes biniyor; hele minibüsler, hepsine (buradaki hepsi: diğer insanlar) dokunmak zorunda kalıyorsun." tabi önemli olan bunu söylerken yüzünün nasıl bir hal aldığını görebilmeniz ama bunu size söcüklerle anlatamam ki... bu izolasyon halinin titizlikten öte kendi kötü karakteri ile ilgili olduğunu düşünüyorum nedense.
bir de kadınlar var. tahammül edemediklerimden. otobüste dedi ki birisi diğerine: (birebir aynı kelimeler değildir ama) yani biraz uğraştırmak gerekiyormuş yoksa ilişki başladığında ilk sorunda çocuk pes edermiş, ama böyle olunca (sanırım çocuğu süründürünce demek istedi) çocuk ilişkinin kıymetini anlıyormuş. sadece ağzım açık kaldı.
e şimdi ben ne diyeyim bunun üzerine. kabul ediyorum, kadınların kafaları erkeklerden farklı çalışıyor olabilir ama bu kadar da olmaz ki kardeşim yaaa. bu kadınlıktan öte insanlıkla ilgili bir sorun sanırım.
post'u gönderdikten sonra tekrar okudum da; yoksa ben mi çok abartıyorum? yani sanmıyorum ama yine de...
son olarak biraz gülümsememi sağladılar. özellikle ikincisi:
http://www.dexigner.com/forum/index.php?act=Attach&type=post&id=7105
http://www.dexigner.com/forum/index.php?act=Attach&type=post&id=7117