otobüs macerası 2

yine aynı otobüs. dolmabahçe'ye iniyoruz. stadta maç var. trafik arapsaçı. polis durdurdu bizi ışıklarda, tam beşiktaş'a dönecekken. ve 3-4 defa ışık değişmesine rağmen bize yol vermedi. çünkü vereceği yol da tıkalı zaten. vay efendim niye yol vermiyormuş, vay efendim kör müymüş bu polis, yok şöyle yok böyle. hele bir de önümde yorum yapan bilmiş kız yok mu; (hani şu bir önceki postta şiddet duygularımı arttıran) şoförden daha çok konuştu. e be kardeşim sussan, yanındaki arkadaşına başka bir şey anlatsan, o süre çabucak bitecek. ama olsun onun da muhalif sesi duyulsun. olunması gerektiği yerde muhalif olmazlar, sonra da böyle basit olaylarda gerginliği arttırırlar. bak yine sinir katsayım arttı. halbuki ben, o kız cak cak konuşup gerginleştirmeseydi ortamı; sakin sakin akmayan trafiği, gecenin ışıklarını, maça giden insanları, araçların içinde bekleyenleri izleyecektim. aslında bir otobüs maceram daha var ama "onu kendime sakladım" aslında sweet home biliyor olabilir. bilemiyorum... oh be rahatladım... acaba bu aralar çok mu şiddet doluyum diye de düşünmeden edemiyorum?