yeni bir yerdeyim. burası sakin. buradan yolladığım ilk post bu. pelin ile halimizden memnunuz. şimdilik. aslında buraya başka bir yerden alıntı yapacaktım ama cumadan beri, yaşanan olayı yeniden farkedip her seferinde algılama bozukluğu ve anlamlandıramama hali sendromu yaşıyorum. gözlerim uzak bir noktaya takılıp kalıyor. göğsüme bir yumruk oturuyor en ağırından. nefes almayı daha da derinden ve hissederek yaşıyorum. dudaklarım isyan bile edemiyor. birbirlerine yapışıp kalıyorlar. ellerimde kan, alnımda kara bir leke varmış gibi hissediyorum. sokağa çıkıyorum. insanlar da aynı. tıpkı benim gibi onlar da kirli. boşluğa takılıp kalmak hafifletiyor beni. gazetelerdeki haberlere bakamıyorum. televizyon zaten yok. ama takip ettiğim tüm bloglarda doğal olarak rastlıyorum. şöyle bir göz gezdiriyorum. olmuyor. buraya link vermek istemiyorum. vermeliyim ama istemiyorum işte. ne olacak sonra? çok sonra? ya da belki de yarın?
No comments:
Post a Comment